In de vaste collumn in de Deventer Post vertelt iemand over ‘zijn/haar’ IJssellandschap. We trappen af met Jaap Starkenburg, directeur van Stichting IJssellandschap. Hij staat bij de eik in de uiterwaarden bij Natuurderij Keizersrande in Diepenveen.

Hij was nog een jongen, een boerenzoon, toen Jaap Starkenburg zijn vader hielp op de boerderij bij Kollum, Noord-Friesland. Eerst landwerk, daarna ook de koeien. Op de weiden klonk destijds nog de voorjaarsroep van kieviten en grutto`s. Die weidevogels komen hier helemaal uit Noord-Afrika en Frankrijk, dacht Jaap. Hun jongen kunnen nog niet vliegen, die kunnen nergens heen. Het is nieuw leven, dat moet ik beschermen.  Dus voordat hij ze met de trekker en maaien dreigde dood te rijden zocht hij de jonge vogels om ze op een naburig perceel te zetten. Hij spaarde ze voor de dood, want zo voelde dat.

Veel boeren hebben dat gevoel. Ze proberen weidevogels te beschermen. Maar, zo weet Jaap ook, de landbouw heeft zich zo ontwikkeld dat er steeds grotere machines kwamen in een steeds hoger tempo. Daar kan geen kievit tegenop lopen.
En zo kwam het dat de weiden steeds stiller werden. En nog steeds zijn. Als bioloog en boerenzoon ontstond er bij Jaap ook een intern conflict. Want hoe kun je iets nemen van de natuur en ook iets teruggeven? Is veehouderij dan wel mogelijk?
Die emotie leidde tot het ontstaan van Natuurderij Keizersrande. De enige echte kringloopboerderij midden in de natuur in Nederland. Een visie vanuit zijn jeugd, die hij nu tot uiting brengt als directeur van IJssellandschap.
De eik, midden in de uiterwaarden bij Keizersrande, staat symbool voor goed rentmeesterschap. Terwijl bomen in de weilanden voor de meeste boeren maar lastig zijn, met al die wortels en schaduw, mocht deze gewoon blijven staan. Hij wijst. Kijk eens hoe groot en oud hij is. Misschien wel 200 jaar. Dat kan alleen als je er goed voor zorgt.

En dat is wat er gebeurt bij Keizersrande. Er wordt nieuwe natuur geproduceerd en er wordt alleen genomen van de natuur wat ze geeft. Dat zorgt voor verrassingen en uitdagingen op korte termijn, maar is in essentie langetermijnboeren. Ervoor zorgen dat we houden wat we hebben en terugkrijgen wat we hadden. Zoals de voorjaarsroep van de weidevogels in de weiden.

IJssellandschap beheert, beschermt en ontwikkelt 4300 ha land, bos, natuur, boerderijen en landgoederen in en rondom Deventer. Zodat mens en dier er kunnen leven, werken en recreëren. Het landschap is belangrijk voor ons welzijn en de aantrekkelijkheid van onze omgeving en zit vol verhalen. Ben je misschien getrouwd in het landschap, werk je er of heb je er als kind uren gezworven en wil je graag jouw verhaal in deze column vertellen? Laat het ons weten! j.nieboer@ijssellandschap.nl

Tekst en foto @yoni pasman
maart 2019