Op de foto zie je het park(bos) bij Landgoed de Kranenkamp.

IJssellandschap beheert op de verschillende landgoederen ruim 1.200 hectare bos. Schitterende bossen, met veel variatie. Rondom de landhuizen oude parkbossen, met zware beuken en statige lanen. Domein van de wandelaars, maar ook van de zwarte specht. In de uiterwaarden jonge ‘ooibossen’, met vooral wilgen, die nog wel eens natte voeten krijgen. Bezoekers met laarzen hebben hier de kans om een bever te spotten. En meer in het binnenland, op de drogere zandgronden de grotere bossen met veel naaldhout: douglas, lariks, spar. Stille bossen, waar ook de das zijn plaats heeft gevonden.

Het beheer van deze bossen is het werk van de groenploeg van IJssellandschap: landschapsbeheerder, opzichter en terreinmedewerkers.

Gerben is landschapsbeheerder van de groenploeg en verantwoordelijk voor ‘het groen’ van de stichting, waar dus ook het bosbeheer deel van uitmaakt. Om dit bosbeheer handen en voeten te geven, is er een degelijk, meerjarig beheerplan opgesteld.

Een belangrijk uitgangspunt is dat elk bosgedeelte een eigen functie heeft gekregen: productiebos, parkbos of natuurbos. De maatregelen voor het beheer zijn daarop afgestemd.

In de productiebossen richt het beheer zich op het ‘telen’ van geschikte bomen voor de verkoop. Dit zijn vaak uitheemse soorten, zoals fijnsparren en grove dennen. Het doel is duurzaam hout, met rechte stammen, een flinke diameter en weinig zijtakken (noesten). Als je veel oogst, moet er aandacht zijn voor verjonging. Soms door natuurlijke verjonging. Dit is het creëren van nieuw bos op een natuurlijke manier waarbij jonge boompjes kunnen ontkiemen en uitgroeien tot de bomen van de toekomst. In sommige gevallen wordt er jong plantsoen aangeplant.

In de parkbossen gaat het om schoonheid en beleving. We proberen de wandelpaden mooi te houden, en te zorgen dat wandelaars kunnen genieten van oude bomen en fraaie vijverpartijen.

Dan is er nog natuurbos. Hier wordt gestreefd naar een zo geschikt mogelijke leefomgeving voor planten en dieren.  Denk aan dood hout, bloeiende struiken en inheemse boomsoorten. Soms hoeft er niks te gebeuren om dit te bereiken. Maar soms kiezen we voor omvorming, van  bijvoorbeeld een sparrenbos naar loofbos: dan wordt er gezaagd.

Dit alles is een hele uitdaging. Het vraagt veel planning en afstemming. Ook communicatie: werk in het bos gaat er vaak nogal hard aan toe, en dat is schrikken. Maar het werk biedt ook veel kansen. Het gekapte hout kan bijvoorbeeld door IJssellandschap zelf toegepast worden, bijvoorbeeld om boerderijen mee op te knappen. Dit zorgt voor een stukje duurzaamheid.

meer informatie en uitleg bosbeheer