(Verhalenpaal 3, Boxbergerweg 34 Wesepe)

De Meijer

Van de Achterhoek naar Salland, van paardenhandel naar akkerbouw en van koeienstal naar vergaderlocatie: bij de familie Willemsen, pachter van de Meijer, kruipt het boeren- en ondernemersbloed waar het niet gaan kan. Tegenslag biedt nieuwe kansen.

Begin vorige eeuw heeft overgrootvader Willemsen samen met zijn broer een boerenbedrijf in Angerlo. De zaken gaan goed, ze hebben het er fijn. Een blikseminslag maakt in één klap een einde aan al deze voorspoed.  De bliksem leidt tot een brand die zo fel is, dat de boerderij, de inboedel en alle bezittingen in rook opgaan. De boeren zijn niet verzekerd. De stressvolle periode maakt ook nog eens duidelijk dat de echtgenotes van de broers niet met elkaar kunnen opschieten. De mannen besluiten ieder hun weg te gaan.

Willemsen zoekt een nieuwe boerderij om te pachten. En zo komt hij samen met zijn vrouw en acht kinderen op de Meijer terecht. Van een leien dakje gaat het niet. Van het Achterhoekse Angerlo naar het Sallandse Wesepe: slechts 50 kilometer hemelsbreed. Maar toch zo anders. Willemsen aardt hier maar moeilijk. Het dialect verstaat hij niet. Hij teelt hier op zand in plaats van klei. En wat een wild loopt hier rond. Het eerste wat hij doet is het terrein met gaas omheinen. Anders blijft er niks van de gewassen over.

Als ook zijn jongste kind acht maanden in het ziekenhuis moet verblijven is de rampspoed compleet. Toch blijft het gezin en bouwt een leven op de Meijer op. Met gekregen meubels, tweedehands huisraad en hulp van buren. Maar als het even kan, dwaalt Willemsen in gedachten af naar zijn geboorteplek. Dan zit hij op de witte steen, bij de ingang,  en kijkt naar de weg die naar Angerlo leidt.   

De familie is niet bang voor experimenten. In een brief naar zijn oude Achterhoekse buren schrijft de opa van Gerard dat ze rond Boxbergen in het zand, nog méér bieten konden telen dan in Angerlo op de klei. En dat allemaal dankzij kunstmest … Niemand gelooft het. Toch is het zo.

En nu Gerard de boerderij runt en hij vanwege zijn gezondheid afstand moet doen van zijn geliefde melkvee, zoekt hij naar nieuwe mogelijkheden. Schuur over? Gerard tovert het om tot fris kantoor. Zijn ideeën en contacten leiden vaak tot samenwerken en oplossingen. Zo ontstond met Stichting IJssellandschap een idee om boeren mee te krijgen om randen langs bossen, over hoeken en moeilijk bewerkbare percelen op een andere manier te gaan beheren. Hij zaait ze nu met akkerbloemen in. En zo krijgen flora en fauna letterlijk kleur en blijft het in beweging.

(met dank aan verhalenvangster Caroline Faltay)