Folly

  • SLIDER-De haere in het groen

Folly

Een nieuwe ruïne

Misschien denkt u een landgoed ruïne aan vechtende ridders en huilende jonkvrouwen. Niets is minder waar! De ruine op landgoed De Haere dateert niet uit de Middeleeuwen, maar is nog geen 150 jaar oud. De folly (of nep-ruïne) is gebouwd door de meest illustere bewoner van De Haere, de Fransman Pierre Gustav Voûte. Het is niet bekend waartoe de folly moest dienen. Het gerucht gaat dat Voûte met de bouw van de ruïne een vluchttoren wilde maken die via een ondergrondse gang vanuit het landhuis bereikbaar was. Helaas is daar tijdens de laatste renovatie niets van gebleken. Een minder romantisch en meer plausibele verklaring is dat het zo rond 1870 erg hip was om op je landgoed een nep-ruïne te bouwen.

Ambitieuze plannen

Voûte heeft ambitieuze plannen voor De Haere. De havezate wordt door hem rijk gemeubileerd en hij creëert het Engelse landschapspark met de nieuwe vijver aan de achterzijde van de havezate. Hij bouwde een dakruiter, een torentje dat doorgaans op kerkgebouwen te vinden is en als tuindecoratie laat hij ten zuidoosten van het kasteel deze ruïne optrekken, compleet met schietgaten en een stuk van een verdedigingsmuur, zoals in zijn vaderland wel meer voorkwam. Niemand begreep wat de bedoeling was van deze excentrieke bouwheer.

Geluidskunstwerk

In 2008, is de toren geheel gerestaureerd. Ook is een roostervloer en een mooie ronde houten bank aangebracht. Bovendien wordt de bezoeker bij het betreden verwelkomt door een geluidskunstwerk. Dit kunstwerk is in opdracht van Stichting IJssellandschap geproduceerd door cabaretier, zanger en tekstdichter André Manuel uit Diepenheim. In 15 fragmenten wordt schijnbaar moeiteloos een verband gelegd tussen zware onderwerpen als 11 september en Volkert van der Graaf en de lichtvoetigheid van een voetzool en Mart Smeets.

Leven en sterfelijkheid

Bij het betreden van de folly kan de bezoeker op een bankje plaatsnemen en luisteren naar een fragment, waarin hij wordt uitgenodigd na te denken over leven en sterfelijkheid. Om daarna in de stilte van de folly nog eens even rustig naar fluitende vogels luisterend te kijken naar de over de folly hangende boomtak. Of, zoals Manuel zingt: “Tussen wat de mens dopt en wat de mens wil is het sterven slechts een peulenschil…”

De ruïne is sinds 2008 een Rijksmonument.